Deze gronden bevinden zich grotendeels in voormalige industriële en commerciële gebieden. Naast deze bodems zijn de bodems ook vervuild met koolwaterstoffen zoals petroleumresiduen, oplosmiddelen, pesticiden, herbiciden, houtconserveringsmiddelen en munitie zoals TNT.

​

Er zijn momenteel twee hoofdstrategieën om bodemsanering te realiseren: fysieke sanering en biologische sanering.

​

Fysieke ontsmetting

Fysieke decontaminatie wordt bereikt met behulp van technieken zoals grondwassen en bodemdampextractie en kan worden gebruikt voor een verscheidenheid aan gifstoffen, zowel organische als anorganische. Dergelijke strategieën brengen echter hoge kosten met zich mee, worden ex situ uitgevoerd (uitgraven van grond en batchverwerking in een oppervlaktemixer, uitloogpaal, enz.), veroorzaken een grotere aantasting van de locatie en vereisen ontgifting of immobilisatie van in de bodem aanwezige verontreinigingen. en wordt na decontaminatie aangetroffen in oplosmiddelen of andere bodemreinigingsmaterialen. Bovendien zijn fysieke decontaminatiemethoden niet effectief voor DNAPL's (Condensed Non-Aqueous Phase Liquids), zoals petroleumresiduen.

​

Bioremediatie

Bioremediatie is een lang proces en moeilijk te monitoren en te controleren. Dergelijke strategieën leveren inconsistente resultaten op met betrekking tot toxiciteit, biologische afbreekbaarheid, oplosbaarheid en beschikbaarheid van voedingsstoffen. Hoewel biologische behandeling minder kostbaar is dan traditionele methoden, kan deze ter plaatse worden uitgevoerd (behandeling van de grond ter plaatse met behulp van sproeiers, sprinklers of spuitmonden) en elimineert de noodzaak van ontgifting of verwijdering van verontreinigde oplosmiddelen of andere reinigingsmaterialen. Toepassing voor gebieden die verontreinigd zijn met metalen of andere anorganische stoffen.

Andere strategieën, zoals storten en verbranden, vertonen ook aanzienlijke tekortkomingen; omdat storten de beschikbaarheid van geschikte stortplaatsen vermindert en de transport- en verwijderingskosten verhoogt, terwijl verbranding een lang en moeilijk vergunningsproces en hoge kapitaalkosten vereist.

​

Producten op basis van humuszuur zijn bij uitstek geschikt

Humuszuren bieden een kosteneffectieve, organische en eenvoudige manier om aangetaste en verontreinigde bodems te saneren. Humuszuren zijn niet giftig en worden langzaam biologisch afgebroken. Ze hebben een lage zuurstofbehoefte en uitstekende fixatie- en adsorptie-eigenschappen voor xenobiotica in de bodem.

Daarnaast kunnen opgeloste humuszuren worden gebruikt om de mobilisatie en oplosbaarheid van DNAPL (Condensed Non-Aqueous Phase Liquids) te verbeteren. De concentratie van gechloreerde oplosmiddelen is gebruikelijk in veel energie- en industriële complexen. Wanneer DNAPL's niet volledig worden verwijderd, vormen ze op de lange termijn een bron van grondwaterverontreiniging.

Wanneer DNAPL's zich in de ondergrond vormen, zijn ze bestand tegen genezing vanwege hun lage oplosbaarheid in water, hoge viscositeit en grensvlakspanning. Oppervlakteactieve stoffen zijn met enig succes gebruikt om de oplosbaarheid van DNAPL's te vergroten, maar ze zijn duur, giftig en vertonen een zuurstofverbruik. Een alternatief om de DNAPL-sanering te verbeteren is het gebruik van opgeloste humuszuren, die uitstekende mobilisatie-eigenschappen hebben voor gechloreerde oplosmiddelen en kunnen worden toegepast om verschillende bestaande technologieën zoals pump-and-treat te verbeteren.